Zoekveld

Zorgverleners: 22% van de deelnemers overweegt om te stoppen
20/08/2021 - 09:23
Foto: Shutterstock

Ook op professioneel vlak laat de COVID-19-crisis zijn sporen na bij zorg- en hulpverleners. In juni 2021 overwoog 22% om te stoppen met het uitoefenen van hun beroep, tegenover 10% vóór de COVID-19-crisis. 21% van de bevraagden had het ‘gevoel er alleen voor te staan’, slechts 53% rapporteerde het gevoel deel uit te maken van een team. Opvallend is dat ook na 16 maanden crisis amper 33% van de deelnemers zegt dat ze ‘voldoende steun en begeleiding’ kunnen vragen.

De COVID-19-crisis leidt dus ook tot een verhoogd risico op uitstroom.

Nood aan ondersteuning blijft hoog

De mate van ondersteuning die zorg- en hulpverleners krijgen is een belangrijke beschermende factor tegen de gevolgen van het blootstaan aan acute en chronische stress. Over ondersteuning leren we uit de bevraging in juni 2021 het volgende:

  • Ruim 60% van de zorg- en hulpverleners deelde in de week voor de enquête zijn gedachten en emoties met zijn/haar partner, de directe collega’s en vrienden en naasten en was tevreden over die interactie.
  • Slechts 33% van de zorg- en hulpverleners deelde zijn gedachten en emoties met zijn/haar leidinggevende.
  • Slechts een kleine minderheid deed een beroep op de eigen huisarts (6%) of op een psycholoog of een andere professionele ondersteuner 11%).
  • Ongeveer de helft van de zorg- en hulpverleners geeft aan in de toekomst zeker of waarschijnlijk nood te hebben aan steun van zijn/haar leidinggevende. Bijna 1 op 3 wil hiervoor zeker of waarschijnlijk een beroep doen op een psycholoog of andere professionele ondersteuner en meer dan 1 op 5 op de eigen huisarts. 

Ook bij de respondenten in maart 2021 en in december 2020 was er een gelijkaardige nood aan toekomstige ondersteuning door de leidinggevende of door een professionele psychosociale hulpverlener. Het feit dat zorg- en hulpverleners al meer dan een jaar blootstaan aan chronische stress, heeft een negatieve impact op hun welzijn. De nood aan ondersteuning van zorgverstrekkers en hulpverleners binnen en buiten de eigen arbeidscontext blijft dus hoog

Lees volledig artikel op Sciensano