Foto: Shutterstock
Dat hangt ervan af voor wie. In deze Japanse studie hebben onderzoekers zich gericht op mensen die lijden aan het syndroom van Werner (WS), een zeldzame autosomaal recessieve aandoening die wordt gekenmerkt door versneld verouderen dat begint op volwassen leeftijd.
Patiënten vertonen vroegtijdig klinische tekenen van veroudering: grijs worden van het haar, haaruitval, bilaterale staar, diabetes type 2, vroegtijdige atherosclerose en chronische huidzweren, die vaak gecompliceerd worden door amputaties. De aandoening gaat gepaard met aanzienlijke morbiditeit en een hoog risico op vroegtijdige sterfte, voornamelijk door cardiovasculaire complicaties of kanker. Omdat er geen effectieve behandelingen beschikbaar zijn, blijft de zorg hoofdzakelijk symptomatisch.
Een eerdere studie had een tekort aan nicotinamide-adenine-dinucleotide (NAD⁺) aangetoond bij patiënten met WS. NAD⁺ speelt een centrale rol in de mitochondriale energieproductie, DNA-reparatie en cellulair metabolisme. Het gebruik van zijn precursor, nicotinamide-riboside (NR), toonde voordelen voor levensduur en metabolische functie aan in verschillende diermodellen, maar tot voor kort waren er weinig klinische gegevens beschikbaar.
Een Japans team heeft de eerste gerandomiseerde, dubbelblinde, placebo-gecontroleerde klinische studie uitgevoerd die het effect van NR bij patiënten met WS evalueerde. Dit cross-overprotocol van 52 weken toonde een significante verhoging van NAD⁺-bloedspiegels, een verbetering van de arteriële stijfheid, een vermindering van huidzweren en een vertraging van de achteruitgang van de nierfunctie aan, zonder noemenswaardige bijwerkingen. De metabolomische analyse toonde tevens een daling van biomarkers voor nierdisfunctie aan.
Deze resultaten suggereren dat NR een innovatieve therapeutische strategie zou kunnen vormen om de progressie van WS te vertragen, door in te grijpen op een centraal fysiopathologisch mechanisme. Aanvullende grootschalige studies zijn echter nodig om deze veelbelovende gegevens te bevestigen.
De auteurs benadrukken dat deze bevindingen mogelijk ook implicaties hebben voor andere verouderingsgerelateerde aandoeningen, hoewel verder onderzoek nodig is om de werkzaamheid bij bredere populaties te evalueren. Ze pleiten voor een gepersonaliseerde benadering van supplementengebruik, gebaseerd op individuele metabole behoeften en genetische profielen.
Delen via e-mail