Foto: Shutterstock
Iedereen herinnert zich het Framingham-onderzoek en zijn bevindingen over hart- en vaatgezondheid. Het onderzoek gaat nu verder met het bestuderen van andere aspecten, waaronder onze neurologische gezondheid.
De Framingham-studie werd gestart in 1948 en bestrijkt 3 menselijke generaties. Het is daarom een zeer belangrijke bron van medische gegevens. Het doel van de huidige studie is om de epigenetische component van onze hersenveroudering te bepalen.
Om de snelheid van veroudering te meten, pasten de onderzoekers een algoritme toe dat bekend staat als de DunedinPACE epigenetische klok op de genomische gegevens die door de Framingham Heart Study zijn verzameld. De laatste bevindingen toonden aan dat, volgens de DunedinPACE epigenetische klok, twee extra studiejaren resulteerden in een twee tot drie procent langzamere veroudering. Deze lagere verouderingssnelheid komt overeen met een verlaging van het sterfterisico met ongeveer 10 procent in de Framingham Heart Study.
In de hoofdanalyse testten de onderzoekers de associaties tussen opleidingsniveau, veroudering en sterfte in een subset van 3.101 deelnemers voor wie metingen van opleidingsmobiliteit en verouderingssnelheid konden worden berekend. Onderwijsmobiliteit is een maat voor het voltooide opleidingsniveau ten opzichte van ouders en broers en zussen. Dit maakt het volgens de onderzoekers mogelijk om de onderwijsfactor te isoleren.
Voor 2.437 deelnemers met een broer of zus testten de onderzoekers ook of verschillen in onderwijsprestaties tussen broers en zussen samenhingen met een verschil in verouderingssnelheid.
Door deze onderzoeksopzetten te combineren met de DunedinPACE epigenetische klok, konden de onderzoekers testen hoe onderwijs de snelheid van veroudering beïnvloedt. Door vervolgens onderwijsgegevens en de snelheid van veroudering te koppelen aan longitudinale gegevens over hoe lang de deelnemers leefden, kon het team bepalen of een lagere snelheid van veroudering een verklaring was voor een langere levensduur bij mensen met meer opleiding.
Langere onderwijsmobiliteit wordt geassocieerd met een langzamere verouderingssnelheid (zoals gemeten met DNA-methyleringsgegevens van vol bloed) en een lager risico op overlijden. De langzamere verouderingssnelheid is verantwoordelijk voor ongeveer de helft van de associatie tussen onderwijsmobiliteit en sterfte. Dit betekent dat interventies om onderwijssucces te bevorderen de snelheid van biologische veroudering zullen vertragen en een lang leven zullen bevorderen.
Educational Mobility, Pace of Aging, and Lifespan Among Participants in the Framingham Heart Study
Delen via e-mail