Foto: Shutterstock
Dit is een van de conclusies die Britse onderzoekers hebben getrokken bij het analyseren van de genetische gegevens van SARS-Cov_2 die in 7500 verschillende patiënten zijn gevonden.
De studie, uitgevoerd door het genetisch Instituut UCL, identificeerde bijna 200 terugkerende genetische mutaties in het virus en benadrukte hoe het zich kon aanpassen en evolueren als reactie op zijn menselijke gastheren.
De onderzoekers vonden dat een groot deel van de wereldwijde genetische diversiteit van SARS-CoV-2 wordt gevonden in alle meest getroffen landen, wat wijst op een wijdverbreide overdracht vanaf het begin van de epidemie en de afwezigheid van één enkele "patiënt nul" in de meeste getroffen landen.
Onderzoekers bevestigen ook dat het virus pas onlangs bij de mens is opgedoken. Ze waren in staat om 198 mutaties te identificeren, zonder dat ze de toename of afname van de besmettelijkheid of de gevaarlijkheid van het virus konden voorspellen. Bovendien hebben al deze virussen sinds eind 2019 een gemeenschappelijke voorouder, wat de hypothese bevestigt dat het virus op een bepaald moment van dieren op mensen kan zijn overgegaan. Dit betekent ook dat het onwaarschijnlijk is dat het virus voor die datum heeft gecirculeerd.
Het belangrijke feit is echter dat deze mutaties niet alle delen van het virale genoom in gelijke mate beïnvloeden. Dit betekent dat de onderdelen die in de loop van de tijd het meest stabiel blijven, ook de voornaamste doelwitten zijn voor een geneesmiddel of een vaccin.
Emergence of genomic diversity and recurrent mutations in SARS-CoV-2
Delen via e-mail