De vervuiling terugdringen om infecties van de luchtwegen te bestrijden lijkt logisch, maar wanneer het verband tussen de twee wordt gelegd, wordt het een verplichting...
Met behulp van gegevens van een surveillanceonderzoek naar pediatrische pneumonie, uitgevoerd door de Centers for Disease Control en geografische informatiesystemen, identificeerden onderzoekers gebieden met een hoog en laag risico voor verworven longontsteking in de metropool Memphis in de staat Tennessee. Zij verzamelden informatie over onder meer de oorzaak van de longontsteking van het kind, zoals bacteriële of virale infectie, openbare of particuliere ziektekostenverzekering, leeftijd, ras, en blootstelling aan zwevende deeltjes met een diameter van minder dan 2,5 micrometer, of PM2.5.
Onafhankelijk van elkaar geanalyseerd, bleken ras, type verzekering en blootstelling aan PM2.5 allemaal significante risicofactoren te zijn voor het wonen in gebieden met een hoger dan verwacht percentage opgelopen longontsteking. Ras was echter de belangrijkste factor die verband hield met het wonen in een hoogrisicogebied. In het stedelijk gebied van Memphis werden Spaanstalige en Afro-Amerikaanse kinderen aanzienlijk vaker voor longontsteking in het ziekenhuis opgenomen dan Kaukasische kinderen.
Een andere belangrijke bevinding van deze studie is dat het gezondheidsrisico in verband met verhoogde PM2.5 zich voordeed bij niveaus die lager waren dan de huidige maximumnorm die door het US Environmental Protection Agency is vastgesteld. De WHO heeft deze norm onlangs verlaagd tot onder de Amerikaanse norm.
In de huidige pandemische context wordt het verband tussen vervuiling en longinfecties steeds duidelijker.
Delen via e-mail