Foto: Shutterstock
De auteurs van het artikel hebben het niet alleen over de miljoenen doden, maar ook over al diegenen die de ziekte niet hebben opgelopen met ontstaan of de verergering van geestelijke stoornissen...
De onderzoekers ondervroegen Amerikanen in meer dan 30 staten die overeenkomen met de bevolking van de VS en die een breed scala van leeftijden, etniciteiten, opleidingsniveaus en inkomens vertegenwoordigen. Hoewel meer dan een kwart van de respondenten meldde vóór de pandemie geestelijke gezondheidsproblemen te hebben, stegen die tijdens de pandemie tot 33%.
Meer dan een derde van de respondenten meldde COVID-19-ervaringen zoals sociaal isolement, thuiswerken, inkomensverlies en schoolverzuim bij kinderen en adolescenten. Deelnemers die sociale isolatie en persoonlijke gezondheidseffecten bemerkten, hadden meer angst en depressie en een lagere levenskwaliteit.
Zo kwamen angststoornissen op 47% en depressieve stoornissen op 9%. Daarnaast meldden de deelnemers ook een toename van 8% in alcoholmisbruik.
Deelnemers met vermoedelijke of gediagnosticeerde COVID-19 meldden een hoger alcoholgebruik en een lagere levenskwaliteit.
De onderzoekers denken dat er in de komende jaren meer gedragsgerelateerde gezondheidsproblemen zullen zijn. Zij stellen dat in tijden van rampen, wanneer de dreiging is geweken en mensen uit de overlevingsstand komen, gedragsgerelateerde gezondheidsproblemen meer op de voorgrond treden, en dat daarom diensten als psycho-educatie, therapie en korte behandeling nodig zijn. De onderzoekers wijzen ook op het gebrek aan aanbieders van geestelijke gezondheidszorg.
Zij concluderen dat meer middelen beschikbaar moeten worden gesteld, in de eerste plaats voor degenen die het meeste risico lopen, zoals jonge volwassenen en volwassenen van middelbare leeftijd, mensen met een beperkt inkomen en reeds bestaande gedragsgerelateerde gezondheidsproblemen, en mensen die in minder gezonde gemeenschappen wonen. Telegeneeskunde zou gedeeltelijk in deze behoefte kunnen voorzien.
Delen via e-mail