Mediplanet/Pharmaplanet

Het Crisiscentrum en Sciensano zijn op dit moment nog niet in staat om de belangrijkste bronnen van besmetting in ons land precies te identificeren. Daarvoor zijn er verschillende verklaringen: restrictieve wetgeving omtrent privacy, maar ook de institutionele redenen en bepaalde prioriteiten bij het traceren van contacten.

Een huwelijk hier, een collega daar, een familielid of een lokaal bedrijf... de besmettingsbronnen in België blijven onduidelijk.

"Er zijn data", zei viroloog Steven Van Gucht woensdag op de coronapersconferentie. Maar "ze zijn niet altijd compleet noch gecentraliseerd." Contactopsporing is immers een gewestelijke bevoegdheid, zegt zijn Franstalige collega Yves Van Laethem. Bovendien ligt de prioriteit van contactopsporing op de noodzaak om nauwe contacten van een persoon met het virus te waarschuwen, en niet op het op zoek gaan naar de bron van een infectie.

"We boeken vooruitgang op dit gebied, maar het is nog steeds ingewikkeld, niet in de laatste plaats vanwege de privacywetgeving." Experts lopen tegen de Europese Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) aan, die de toegang tot bepaalde informatie beperkt. Toegang geven zodat epidemiologen aan de slag kunnen met de gegevens "zou daarom waarschijnlijk een juridische constructie vereisen", aldus Van Laethem.

Toch zijn de autoriteiten niet helemaal blind voor de plaatsen waar het coronavirus zich verspreidt. "In bepaalde situaties waarin een uitbraak wordt vastgesteld, wordt gezocht naar de bron van deze uitbraak. Dit maakt vooral deel uit van het werk van regionale gezondheidsinspecteurs", stellen de interfederale woordvoerders. De gegevens die door deze professionals worden verzameld, zijn beschikbaar. "Ze vertegenwoordigen echter maar een klein deel van de besmettingen", onderstreepte Steven Van Gucht. We zijn dus ver verwijderd van de individuele opsporing van elke infectiebron.