Foto: Shutterstock
De verbanden tussen slaap, overgewicht en obesitas zijn welbekend. Onderzoekers hebben nu geprobeerd om het effect van een slaapvertraging op het ontstaan van stofwisselingsstoornissen te kwantificeren.
Aan het onderzoek namen 30 deelnemers deel, gelijk verdeeld over mannen en vrouwen, die allemaal een body mass index van meer dan 25 hadden, waardoor ze als overgewicht of obesitas werden geclassificeerd. De onderzoekers onderzochten de impact van verstoringen van de interne biologische klok op de cardiometabole gezondheid, een groeiend probleem voor de volksgezondheid. Deelnemers gaven tot laat in de nacht elke 30 minuten speekselmonsters af in een slaaplaboratorium om de timing van de melatonineproductie te bepalen die gekoppeld is aan de individuele biologische klok.
Na deze beginfase registreerden de deelnemers zeven dagen lang hun slaapgewoonten. De onderzoekers beoordeelden vervolgens het verschil tussen het begin van de melatonineproductie en de gemiddelde bedtijd en verdeelden de deelnemers in twee groepen: degenen met een 'smal venster' (korte vertraging tussen melatonineproductie en slaap) en degenen met een 'breed venster' (lange vertraging).
De resultaten toonden aan dat degenen met een smal venster, wat aangeeft dat ze te laat naar bed gingen in verhouding tot hun biologische klok, slechtere gezondheidsmetingen hadden. In het bijzonder hadden de mannen hogere niveaus van buikvet en triglyceriden en hogere risicoscores voor het metabool syndroom. Vrouwen hadden een hoger percentage lichaamsvet, evenals hogere glucosespiegels en hartslag in rust.
Deze verschillen tussen mannen en vrouwen verrasten de onderzoekers, wat aangeeft dat de effecten van slaapstoornissen niet uniform zijn. De volgende fase van het onderzoek zal deze specifieke verschillen onderzoeken bij bevolkingsgroepen die meer beïnvloed worden door veranderingen in het ritme, zoals nachtploegen.
Bron: JCEM
Delen via e-mail