Foto: Shutterstock
Hoewel het onderzoek nog steeds in het laboratorium plaatsvindt, is er nog steeds belangstelling voor dit gebied, veel verder dan de SARS-CoV-2-pandemie.
Ze werden ontwikkeld door onderzoekers van de Universiteit van Washington Het gaat om een heel nieuw soort deeltjes, "minibinders" genoemd, waarvan de grootte in picometer (10-12 m) uitgedrukt wordt. Zodra deze molecule in de aanwezigheid van SARS-CoV-2 komt, agglomereert het daar. De belangen zijn meervoudig. Deze "mini-binders" kunnen gevriesdroogd worden en zijn zeer stabiel. Experimenten in het laboratorium hebben aangetoond dat ze bij muizen en ratten kunnen worden toegediend als neusspray, waardoor ze worden beschermd tegen ernstige ziekten.
Het zijn geen antilichamen op zich, maar ze handelen op bijna dezelfde manier. We herinneren ons dat de receptor voor het angiotensine-2-omzettingsenzym het slot is waardoor het virus de cel kan binnendringen door het te openen met zijn zogenaamde Spike-proteïnen. De minibinders binden zich aan deze eiwitten en voorkomen dat ze op elkaar inwerken.
Het voordeel van minibinders is volgens onderzoekers dat ze makkelijker te produceren zijn en minder duur dan antilichamen. Aangepaste bacteriën kunnen de productie van de minibinders doen. Onderzoekers hebben dit bereikt door met behulp van computerhulpmiddelen miljoenen potentieel effectieve moleculen te modelleren.
Het grote voordeel is dat het nu gemakkelijker is om lokmiddelen voor virussen na te maken. De onderzoekers hebben hun computers ook geleerd om het proces van het maken van minibinders terug te brengen van een paar maanden naar een paar weken. Men zou zich kunnen voorstellen dat men een groot aantal ziekten kan behandelen zodra het verband tussen de ziekteverwekker en de cel is geïdentificeerd. Kortom, dit is een belangrijke doorbraak voor de bio-informatica... Laten we wachten tot het bevestigd wordt door goed uitgevoerde klinische studies.
De novo design of picomolar SARS-CoV-2 miniprotein inhibitors
Delen via e-mail