Foto: Shutterstock
Het is bekend dat depressie en diabetes zich soms samen ontwikkelen, hoewel het mechanisme niet altijd goed werd begrepen. Onderzoekers van Stanford hebben nu enig licht geworpen op deze kwestie op basis van in Nederland verzamelde gegevens.
De onderzoekers analyseerden gegevens van 601 mannen en vrouwen die als controlepersonen dienden voor de Nederlandse studie. Op het ogenblik van de inschrijving hadden zij nooit aan depressie of angst geleden. Hun gemiddelde leeftijd was 41 jaar.
Het team heeft drie indicatoren van insulineresistentie gemeten: nuchtere bloedglucose, tailleomtrek en de verhouding tussen het circulerende triglyceriden- en HDL-cholesterolgehalte.
Zij onderzochten de gegevens om na te gaan of personen met insulineresistentie een verhoogd risico hadden om na 9 jaar een depressieve stoornis te ontwikkelen. Volgens alle drie de criteria was het antwoord positief: zij stelden vast dat een matige toename van de insulineresistentie gepaard ging met een toename van 89% van het aantal nieuwe gevallen van depressieve stoornissen. Evenzo werd elke toename van 5 centimeter buikvet in verband gebracht met een 11% hoger percentage depressies, en werd een toename van de nuchtere bloedglucose met 18 milligram per deciliter bloed in verband gebracht met een 37% hoger percentage depressies.
De onderzoekers beperkten hun analyse tot de ongeveer 400 proefpersonen die, naast het feit dat ze nooit een zware depressie hadden doorgemaakt, geen tekenen van insulineresistentie hadden aan het begin van de studie. Tijdens de eerste twee jaar van het onderzoek werden bijna 100 van deze deelnemers insulineresistent. De onderzoekers vergeleken de kans dat deze groep in de volgende zeven jaar een depressieve stoornis zou ontwikkelen met die van deelnemers die na twee jaar nog niet insulineresistent waren geworden.
Hoewel het aantal deelnemers te klein was om statistische significantie vast te stellen voor tailleomtrek en triglyceride/HDL-verhouding, waren de resultaten voor nuchtere bloedglucose niet alleen statistisch maar ook klinisch significant. Mensen die in de eerste twee jaar van de studie prediabetes ontwikkelden, hadden een 2,66-voudig verhoogd risico op zware depressie na negen jaar follow-up, vergeleken met degenen met normale nuchtere bloedglucoseresultaten.
Conclusie: Insulineresistentie is een belangrijke risicofactor voor ernstige problemen, waaronder niet alleen diabetes type 2, maar ook depressie. Het is dus duidelijk dat men zich zorgen moet maken over de gezamenlijke aanwezigheid van beide ziekten, aldus de auteurs.
Delen via e-mail