Na een traumatische ervaring herstellen de meeste mensen zonder incidenten, maar tussen 2% en 10% ontwikkelt een posttraumatische stressstoornis (PTSS), een psychische aandoening die wordt gekenmerkt door slopende angstsymptomen als gevolg van emotionele ontregeling. Vroegtijdige identificatie van risicopersonen is van vitaal belang, omdat dit vroegtijdige behandeling en mogelijk preventie mogelijk maakt.
Aanvankelijk worden symptomen van PTSS waargenomen bij tot 40% van de overlevenden van een trauma onmiddellijk na de traumatische gebeurtenis, maar de overgang naar volledige PTSS wordt slechts waargenomen bij een kleine subgroep van deze personen.
Onderzoekers zijn zich er al lang van bewust dat PTSS gepaard gaat met een veranderde verwerking van de hersenen, waarbij gebieden worden aangetast die te maken hebben met de verwerking en modulatie van emoties, met name de amygdala, de insula en de prefrontale cortex. Tot nu toe was het echter onzeker wanneer deze verschillen optreden bij PTSS. Als onderdeel van dit onderzoek werden hersenscans gemaakt van 104 overlevenden van trauma's, meestal slachtoffers van auto-ongelukken, op drie verschillende tijdstippen: 1, 6 en 14 maanden na het ongeluk. Door de hersenactiviteit zo kort na het trauma te onderzoeken, hoopten de onderzoekers voorspellers van kwetsbaarheid of veerkracht voor de ontwikkeling van chronische PTSS te identificeren.
In deze prospectieve studie, de grootste tot nu toe met overlevenden van een vroeg trauma, voorspelt een grotere activering van de rechter inferieure frontale gyrus, een gebied dat is gekoppeld aan cognitieve controle en emotionele herwaardering, een beter herstel van vroege PTSS-symptomen. Deze resultaten benadrukken de sleutelrol van corticale/cognitieve gebieden in angstregulatie en de ontwikkeling van PTSS.
Belangrijk is dat er in de loop van de tijd veranderingen werden waargenomen in de hersenactiviteit van de patiënten, wat duidt op een doorgaand, mogelijk pathologisch proces. Ze benadrukken de sleutelrol die de prefrontale cortex zou kunnen spelen in de weerbaarheid tegen de schadelijke effecten van trauma, door zijn functie om contextuele informatie weer te geven en emotionele reacties te reguleren.
Voor de auteurs is het begrijpen van de hersencircuits die gekoppeld zijn aan de progressie van PTSS van een acute naar een chronische aandoening essentieel voor het begrijpen van de pathofysiologie en, uiteindelijk, voor de ontwikkeling van een behandeling gebaseerd op de onderliggende mechanismen. Deze resultaten zouden clinici ook kunnen helpen om overlevenden van trauma's met een hoog risico op het ontwikkelen van chronische PTSS een jaar na de traumatische gebeurtenis in een vroeger stadium te identificeren en te behandelen.
Delen via e-mail