Na de behandeling van borstkanker ondervinden veel patiënten lichamelijke of functionele beperkingen, waaronder evenwichtsproblemen en een verhoogd risico op vallen. Deze evenwichtsproblemen worden vaak toegeschreven aan de zenuwbeschadiging die vaak optreedt als bijwerking van chemotherapie tegen kanker. Vermoeidheid kan echter ook een rol spelen.
Onderzoekers hebben daarom een studie uitgevoerd bij 43 patiënten die chemotherapie voor borstkanker hadden ondergaan. Zij werden gemiddeld 3,5 jaar na hun behandeling gevolgd. De gemiddelde vermoeidheidsscore op een schaal van 0 tot 100 was 43. Meer dan de helft van hen had perifere neuropathie als gevolg van chemotherapie.
Verschillende tests werden gebruikt om hun evenwichtsfunctie te beoordelen. Na statische tests bleek dat hoe hoger de vermoeidheidsscore, hoe groter de houdingszwaai van voor naar achter. De onderzoekers ontdekten dat na correctie voor verschillende verstorende factoren, vermoeidheid 10% van de houdingsvariatie en het verhoogde risico op vallen verklaarde, vergeleken met slechts 1% voor door chemotherapie veroorzaakte neuropathie. Bovendien voerden de patiënten ook dynamische tests uit. Na een oefening die specifiek op de onderste ledematen was gericht, was vermoeidheid verantwoordelijk voor 7% van de oorzaken van houdingsafwijkingen, vergeleken met 3% voor door chemotherapie veroorzaakte neuropathie. Bovendien ontwikkelden patiënten met een hogere vermoeidheidsscore meer stabilisatiestrategieën dan anderen, wat wijst op een verlies van posturale controle.
Concluderend zijn de auteurs van mening dat rekening moet worden gehouden met het soort taken dat deze patiënten kunnen uitvoeren. Bij taken die een grotere vermoeidheid van de benen vergen, is het risico op vallen voor hen groter. Zij moeten ook in aanmerking komen voor een specifiek revalidatieprogramma.
Delen via e-mail