Dit is een fundamentele vraag voor kuddedieren zoals de mens, omdat het voor baby's en kinderen betekent dat zij diegenen herkennen die voor hen kunnen zorgen.
De studie werd uitgevoerd door onderzoekers van MIT en hun conclusie is nogal verrassend. Het delen van speeksel is voor de baby of het jonge kind een teken dat deze mensen elkaar kunnen helpen. Volgens de onderzoekers is dit delen via speeksel veel sterker dan elk ander delen zoals speelgoed of andere interacties waarbij geen speeksel betrokken is.
Om deze kwesties te onderzoeken, observeerden de onderzoekers peuters (16,5 tot 18,5 maanden) en baby's (8,5 tot 10 maanden) die keken naar interacties tussen menselijke acteurs en poppen. In de eerste reeks experimenten, deelde een marionet een sinaasappel met een acteur en gooide vervolgens een bal heen en weer met een andere acteur.
Volgens de onderzoekers suggereren deze resultaten dat baby's deze signalen kunnen gebruiken om te proberen te bepalen wie in hun omgeving het meest waarschijnlijk hulp zal bieden.
De MIT-onderzoekers toonden aan dat wanneer de pop verdrietig was, de kinderen zich eerder wendden tot de acteur die voedsel met de pop had gedeeld, en niet tot degene die een stuk speelgoed had gedeeld.
In een tweede reeks experimenten, ontworpen om meer specifiek te focussen op speeksel, plaatste de acteur zijn vinger in zijn mond, dan in de mond van de pop, of plaatste zijn vinger op zijn voorhoofd, dan op het voorhoofd van de pop. Wanneer de acteur zich verdrietig voelde, keken de kinderen vaker naar de marionet met wie de acteur zijn speeksel had gedeeld.
De eerste experimenten vonden plaats in de pre-pandemische periode en werden voortgezet tijdens Covid-19. De bijeenkomsten vonden plaats via Zoom, maar de conclusies van de onderzoekers waren dezelfde, waardoor de onderzoekers de resultaten ook op een veel grotere groep kinderen konden verkrijgen.
Delen via e-mail