De verpleegkundigen intensieve zorg van het UZ Brussel zijn het beu: "Wij zijn moe en boos!", schrijven ze neer in open brief. De vierde coronagolf is er te veel aan, want voor de verpleegkundigen is de grens van het redelijke al lang overschreden.
In de open brief, die woensdag ook in De Standaard verscheen, gaan de verpleegkundigen golf per golf over de vele frustraties die tot nu toe werden opgebouwd. In de eerste golf van de coronapandemie was er een tekort aan materiaal, personeel en kennis over de ziekte die resulteerde in "een ongekende spanning in de ziekenhuizen." Bij de tweede golf zagen de verpleegkundigen hun verlof wegvallen en de overuren terug opstapelen. En wanneer die afzwakte, was "alle uitgestelde zorg inhalen de boodschap." Dan al was er sprake van fysieke overbelasting en burn-outs.
De derde golf was meer van hetzelfde liedje: "De fysieke en mentale vermoeidheid die op de schouders weegt, proberen ze te negeren: de verpleegkundigen, zij zwoegen voort", staat er in de brief. En met de vierde golf lijkt het kookpunt van de verpleegkundigen intensieve zorgen nu echt bereikt.
"Ditmaal belanden hoofdzakelijk de niet-gevaccineerden op intensieve zorg. Verpleegkundigen op intensieve zorg zijn verontwaardigd, omdat deze golf kon vermeden worden. Ze zijn boos, omdat opnieuw het uiterste van de verpleegkundigen wordt gevraagd", klink het.
In de tussentijd moesten de verpleegkundigen eind juni 2021 instappen in een nieuw loonsysteem (IFIC). Eentje dat hen "in de kou laat staan", klinkt het. Dat draagt bij aan de frustraties.
Delen via e-mail