Het talrijke valse nieuws in deze crisistijd heeft het verschijnen van het nieuwe coronavirus toegeschreven aan laboratoriumonderzoek. Dat is niet het geval volgens de conclusies van een artikel in Nature.
Inderdaad, wetenschappers beweren dat op basis van gegevens van het SARS-Cov-2 genoom, het virus afkomstig is van een natuurlijke evolutie.
Wetenschappers hebben het genetische model van eiwitten van buiten het virus geanalyseerd dat het gebruikt om zich te binden aan celmembranen. Ze identificeerden twee belangrijke kenmerken: het receptorbindingsdomein (RBD), een soort grijphaak die zich vasthecht aan de gastheercellen, en de splitsingsplaats, een moleculaire blikopener die het virus toelaat om zich te splitsen en de gastheercellen binnen te dringen.
Ten eerste richt RDB zich op de angiotensine-2-omzettingsenzymreceptor. Dit systeem is zo effectief dat het volgens wetenschappers niet het resultaat kan zijn van menselijk onderzoek, maar van natuurlijke selectie. Dit wordt ondersteund door de algemene moleculaire structuur van het eiwit.
Als iemand had geprobeerd een nieuw coronavirus als ziekteverwekker te creëren, zou hij het hebben opgebouwd uit gegevens van een bekend virus. Maar mutaties in het RBD-deel van het piekeiwit en het afzonderlijke skelet ervan sluiten elke manipulatie in het laboratorium uit als een potentiële oorsprong van SARS CoV-2.
Op basis van hun analyse van genoomsequencing concludeerden Andersen en collega's dat de meest waarschijnlijke oorsprong van SARS-CoV-2 een van de twee mogelijke scenario's was.
In één scenario evolueerde het virus naar zijn huidige pathogene toestand door natuurlijke selectie in een niet-menselijke gastheer en sprong vervolgens naar zijn huidige pathogene toestand in de mens. Zo ontstonden eerdere uitbraken van het coronavirus, waarbij mensen het virus opdeden na directe blootstelling aan civetkatten (SARS) en kamelen (MERS). Onderzoekers hebben vleermuizen voorgesteld als het meest waarschijnlijke reservoir van SARS CoV-2, omdat het erg lijkt op een vleermuiscoronavirus. Er zijn echter geen gedocumenteerde gevallen van directe overdracht van vleermuis naar mens, wat wijst op een tussenliggende gastheer.
In het andere mogelijke scenario evolueerde een niet-pathogene versie van het virus van een dierlijke gastheer naar de mens en evolueerde vervolgens naar zijn huidige pathogene toestand in de menselijke populatie.
Delen via e-mail